Обичал ли си някога жена?
До болка, до безпаметност, до лудост.
Обичал ли си някога така,
че всеки миг в живота ти е чудо?
Обичал ли си истински жена?
Напълно! Безусловно! Всеотдайно!
И без да мислиш, има ли цена?
До безтегловност! До безвремие! Безкрайно!
Обичал ли си истински жена?
Без въпросителни! И без "Защо?" и "Как?",
да бъде слънцето за теб и синева.
И пълнолуние, в най-непрогледният ти мрак!
Обичал ли си истински жена?
Отчаяно! Да те разбие на парчета.
И да остави доживотна празнина!
Такава обич окрилява в теб човека,
ако не смачка божията ти искра.
Тя ражда философа и поета.
Обичал ли си истински жена?
Обичай! От сърце ти го желая!
Че без любов, живял си в тъмнина,
без щастие, без цел и топлина...
Без смисъл от началото, до края.
© Ивайло Апостолов
10.05.2025
Няма коментари:
Публикуване на коментар